Sıklaşan sendromlara bir yenisi eklendi. Korkarım yakında sayfa sadece sendromlardan ibaret olacak… Sessizce dinleyeceğiz sadece. Bazen burun bükerek, bazen eşlik ederek. Hayatı unutmuş gibi. Eski ile şimdi arasında ne fark var biliyor musun? Eskiden bütün karakterler olurdum, hayalini kurduğum kalemle can buldurduğum hepsi. Küçük tanrıyı oynamak, şekilden şekle girmek en büyük mutluluktu bana. Şimdi ise kendim oluyorum. Kendim olduğumu fark ediyorum ve kendim olmak beni korkutuyor. Belkide kendimin böyle olması beni korkutan… Diz çökmüş, boyun eymiş, düzenin ardından salınarak giden… Kendimden korkuyorum, yapamayacaklarımdan. Her biri bir umut gibi atılırken kucağıma… Bensizim çaresiz, larvalardan oluşmuş bir bireyim…
<
p style=”text-align: center;”>
Siz ne düşünüyorsunuz?