Ranpo jigoku

İfade etmesi zor bir film Ranpo jigoku. Bırakın benim ifade etmemi, kendini izleyiciye anlatması bile zor filmin. Herkese hitap etmeyecek cidden zor bir J-Korku var karşımızda. Aslında bu türe korku yakıştırmasını yapmak doğru değilmiş gibi geliyor bana. Uç sinemanın örneklerinden biri Ranpo jigoku. Başarılı bir örnek hemde.

Film ayrı yönetmenlerin elinden çıkmış, dört hikayeye dört ayrı yönetmen eşlik etmiş. Ancak bu dört hikaye birbirinden çokta farklı değil her hikaye birbiri ile iniltili. Hikaye ayrımlarında geçmeden filme biraz teknik açıdan bakmakta fayda var. Film görsel olarak oldukça başarılı. Her bir kare hesaplanmış özenilerek çekilmiş. Her bir hikayenin görüntü yönetmeni aynı mıdır emin değilim ama, her biri başarılı.

Kamera açıları bildiklerimizden aykırı. Köşelere yerleştirilmiş ve sadece belli bir kısmı gösteren görüntü kullanımı filmin gizemine uygun etki bırakıyor izleyicide. Gizemin dozunu biraz daha arttırıyor. Müzikler ve kullanım yerleri de aynı şekilde başarılı. Hikayelerin yönetmenleri farklı olmasına rağmen farklı elden çıkmış etkisi yaratmıyor insanın üstünde.

Filmin en etkileyici kısmı ise konusu. Japon Gore sinemasının etkilerini görüyoruz filmde. Bu vesile ile aslında hikayeleri yazan kişilerin ne kadar hastalıklı (!) oldukları konusu da kapımızı çalıyor. Dört hikayenin, dördünün de oldukça başarılı olduğunu söyleyebilirim ancak benim en sevdiğim hikaye son hikaye olan Kasei no unga.

Aslında filmin tüm hikayelerine baktığımızda anlatılan bir aşk var. Buna bir aşk filmi demek sorun olmaz. Filmde aşkın varlığını sürekli hissediyoruz. İlk giriş sekansından bitişine kadar. Zaten girişten filmin zor bir film olduğu kendini gösteriyor. İlk hikaye Kagami jigoku’da sevgilisi ile yaşadığı tartışma sonunda dozu biraz kaçırılıp öldürülmesi, Mushi’de kadınların güzellik düşkünlüğü ve  mükemmele ulaşmaya çalışan bir erkeğin onlar üzerindeki testleri, Imomushi’de ise savaştan gazi olarak dönen kocasının ellerini kollarını keserek yanından ayrılmaması için onu bir tırtıla çevirme hikayesi, son bölümde Kasei no unga’da ise asosyal bir kişiliğin aşkı anlatılmış.

Tüm hikayeler aşkı anlatırken yeniden doğma konusuna da ışık tutmuş. Her bir karakterimiz aslında diğer karakterleri yok ederken yada onların ölümü sayesinde beslenirken yeniden doğmaya çalışıyorlar.  Imomushi’de kocasının tırtıldan kelebeğe döneceğini düşünmesi, Kasei no unga’da ise sevdiği kadını öldürdükten sonra ona hayat vermesi gibi. Diğer iki hikayede başarılı ayna yapan adamın ermiş olduğunun hissettirilmesi gibi…

Kısaca özetlemek gerekirse, film görsellik, müzikler, kamera kullanımı, anlatım, kurgu ve hikaye açısından oldukça başarılı. Filme tahammül edip bazı sahnelerde midenizin bulanmadığı taktirde oldukça başarılı izlenebilecek bir film. Hatta bu film böyle bir aşk filmi olabileceğinin de kanıtı. Yani hayatta hiç bir şey güllük gülistanlık değil… Kesinlikle tavsiye ederim.

Yönetmen:

Senaryo:

Oyuncular:

Linkler:

http://www.imdb.com/title/tt0423034/