Bir on gün daha yazmasam bir ay olacakmış. Gerçi kaç on atlattım o da ayrı bir mesele. Ben yine bıraktığınız yerdeyim. Boş vaktimi film ve dizi izleyerek öldürüyorum. Biraz da okuyarak. Onun haricinde Şu sayfayı her pazar açıyorum öylece bakıyorum. Sonra diyorum ki, “ya ben pazartesileri yayımlıyorum yazıları daha bir gün var”. Sonrası malum. Pazartesi hengamesi, hızla geçen hafta içi derken yine aynı döngüye giriyorum.
Pandemiden sonra size de zaman çok hızlı geçiyormuş gibi gelmiyor mu? Yoksa bu benim yaş almamla ilgili mi? Ankete açık bir soru. Ama sanıyorum ki pandemi ile alakalı. Düşünsenize 20 yaşında körpeciklerin bile hayatından kaç sene geçti. Acaba nüfusa başvurup bu iki seneyi yaştan düşebiliyor muyuz? Hadi haklı sebeplerimiz var ve bu oldu diyelim, acaba vücuda bir ekleme yaptırabilecek miyiz?
Nasıl olsa öleceğiz değil mi? Ha bu gün ha yarın. Gerçi şu hayatı yaşıyorsam geçmiş hayatımda çok kötü biriydim herhalde. Güney Kore inancına göre iyi hayvanlar eğer iyilerse sonraki reenkarnasyonlarında insan olabiliyorlarmış bana hak görülen de bu olabilir. Sadece ben değil de sanıyorum Türkiye’de yaşayan herkes böyle bir olayın içinden geçmiş olmalı. Hepimiz bir cehennem simülasyonunun içinde olmalıyız. Bunun daha mantıklı bir açıklaması var mı?
Ah neyse bu konuyu kapatacağım.
Kendime hazırlıksız yakalandım. Konu kapandı ama devam edecek bir konu var mı? Araya bir iki film, kitap sıkıştırabilirim ama bunu da yapmak istemiyorum. Zaten şurada bol bol yaptığım şeylerden biri. Sanırım daha ciddi konulara eğilmeliyim. Proaktivitemi nasıl arttırırım işine girsem okur mu acaba? Ya da benimle yaz diye bir köşe yapsam bir iki saat boyunca yazsam, hem yazmama hem de yazdırmama vesile olur mu? Denemek lazım aslında.
Geçenlerde yok olma korkusu kaplamıştı içimi. Düşünsenize birden dünyadan siliniyorsunuz derin bir karanlıktasınız ve esameniz bile okunmuyor. Sanıyorum buraya yazmıştım o zamanlar uzun uzun. Hep bir üretim içinde olayım arkamda bir şeyler bırakayımın peşindeydim. Şimdi ise tam tersi oldu. Aman ölmeyecek miyiz deyip hiç bir şey yapmıyorum. Mesela niye bir kütüphanem olsun fikrine kapıldım ki? Muhtemelen otuz yıl içinde öleceğim ve bunlar da çöpe gidecek. O zaman biriktirmenin ne anlamı var? Bazen bunu ilişkiler için de düşünüyorum. Dedim ya zaman zaman takıldığı şeyler bunlar. Bakalım bir sonraki nasıl bir şey olacak. Hayırlısı artık.
Yazıma burada son verirkene aklıma Grup Vitamin’in Hıyarsın şarkısı geldi. O zaman öyle kapatalım.
Şiyirime burda son verirkene
Bir dakika doktor bey geliyorum
Şiyirime burda son verirkene
Seni çok sevdiğimi söylemek istiyorum
He bide yeni bir kedi aldım
O da çok şeker
Gidişim suskun olmuştu ama dönüşüm muhteşem olacak
Siz ne düşünüyorsunuz?