sanki anladım… uzaktan kulağıma çalınan notanın ikinci noktasında kulağım.
beklediklerimle ilgili, irdelenmiş küçük şeyler. üzerime yürüyenlerin aksine
enine döşenmiş hayal kırılganlıkları… ellerimi tanıyamıyorum. gün geçtikçe
şişmelerinin sebebi bilinçsizce açılmış yarıklar olsagerek. cümleleri kısa kesmeliyim.
uzattıkça içinden çıkılamayacak bir durum almakta. kime inat? durmadan tükenmeden
çenemi ellerime alıncaya dek konuşmak istiyorum. beynimdeki kılcallar kurtlaşmaya
başlamadan.
herkes mi benden güzel, herkes mi içinde bulunduğum binalar gibi tepemden bakmakta?
kimler süsleyebilir beni biliyorum… lavralaşmış bedenimi sevecek çocuklar…
milyonlarcası…
Siz ne düşünüyorsunuz?