kişiselleşmiş bir bütünün bir parçasının ayrılması gibi. büyük bir parça; nefesle, kanla, acıyla kurtulamayacak kadar…
seni sevmek sadece uzanmak gökyüzüne, ebediyeti istemek…
bu sabah yağmur var istanbul’da… kaç kez bu cümleyi kullandım.. hatta başlık yapmayı bile düşündüm ama son anda aklıma gelen yada parmaklarımın yazdığı cümleler daha baskın oldu. bu sabah yağmur var istanbul’da. yağmuru seviyorum ancak arabaların inatla üstümü başımı ıslatmaya çalışmalarını değil… insanlar, şehirler… her şey…
Siz ne düşünüyorsunuz?