Siyahtan? 

Çok açık değil mi?  Nasıl da bellemişiz korkuyu karanlığa, şiddeti, öfkeyi. Öyle bir delalet düşmüşüz ki kendimizden korkar olmuşuz. Oysa karanlık gerçek seni anlatan, gerçek senle konuşan. Oysa o kadar korkutucu gelmişiz ki kendimize hepsini karanlığa maletmişiz. Ne kadar düşünsek ne kadar taşınsak içinden çıkamadığımız bir olay. Kendimizden korkumuz. 


Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?