sona doğru

Kim anlar, Kim dinler, uzaklardan yayılan soluksuz sesi. İçlerinde birtek duyabilen. Korku be kederle.
Bıraktığı anda içindeki seasizlik bir kademe daha artmış, kuluçkaya yatan tavuklar gibi en sevdiği minderin üzerine tünemiş elinde bir ayna sabahın ilk ışıklarının odanın içerisine dolmasını bekliyordu. Aslında tüm beklentisi önünde duran bıçağın yansımasını kendisine göstermesiydi.