Söyleyeceğim bir kaç şey bir türlü devamı gelmeyen

Hep başlıyorum. Dudaklarım birbirinden ayrılıyor, dilim dişlerime çarparken, küçük bir balonunun patlama sesi çıkıyor ağzımdan. Sonra susuyorum. “Susmak da suça girer” diyor biri o zaman kendime karşı suçlu oluyorum.

Asıl sorun bu. Sürekli kendimi suçlu hissetmek. Nefes alsam, adım atsam, gülsem, ağlasam her duygunun kapağını kaldırdığımda altında saklanan bu.

Susmak en iyisi diyorum. Sükut altın demişler. Şöyle bir baktığımda herşeyin kendime yarayanını nasıl buluyorum? Bu muydu istediğim? Bilmiyorum. Kendi yazdığımı oynadığımı düşünürken ne çok parmak var beni gösteren. Ve o parmaklar beni istemediğim yere doğru itiyor. Bir ben oluyorum iki onlar. Kırmızı cübbeler içinde yine geriye gidiyorum. Çığırtkanlık bir yere görünmüyor biliyorum. Yine birşey olmayacağı için susuyorum.

Söyleyeceğim bir kaç şey, bir türlü devamı gelmeyen. Boğazıma kitleniyor… Bekliyorum…

Telefon ile yazıldı kelime hataları olabilir


Yayımlandı

kategorisi

yazarı:

Etiketler:

Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?