söze nasıl başlamalı…

baharın güzelliği ile mi yoksa sırtıma yapışan çantamın gittikçe artan ağırlığıyla mı? ayak bileklerimin hoşnutsuz sancılarıyla mı? her şeye rağmen hayat güzel mi demeliyim beklentileri vermezken… doğru ya ne zamandır beklentim var benim? yıllar önce hepsini gömmemiş miydim en umutsuz anımda? yoksa fırlatıp atmamış mıydım geçen trenin önüne? nasıl da unuttum… yoksa bu yeni beklentilerin, yeni bir umudun izini sürdüğüm kırıntıları mı? devam ettikçe daha fazla içine battığım. henüz kızıllaşmamışken gün… işte şimdi belaların en büyüğünün başlangıcı…