süpürün boşluğa kalbimi iyice damlamaya başlamadan ellerimden…

sessizce izliyorum gözlerimin altındaki çizgileri, kalınlaşmaya başladıkça inceliyor hayatla bağım. küçük düğümlerle tutunmaya çalışıyorum hayata, küçük bir gülümsemeyle. son kez insanlara karışıyorum üzüleceğimi bile bile, sebepsizce içime gömüyorum acılarımı ve işte bu benim yansımam karşımda gördüğüm uzaklaşan ruhunda bıraktığım. zamana yenik, bilinçsizce çizilen. kırılan dallar üzerindeyim her zaman, ufak çıtırtılarda aklıma saklanan hayallerin girdabının ortasında buluyorum kendimi. saklandıkça kaçtıkça, gözlerimi kapattıkça hayata, bir kez daha, daha beter gömülüyorum. kaçtıkça yaklaşıyorum sana. zamana yenik düşüyorum, bin bir lanetinden nasiplenerek.
süpürün boşluğa kalbimi iyice damlamaya başlamadan ellerimden…
artık susuyorum…


Yayımlandı

kategorisi

yazarı:

Etiketler:

Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?