Yine Santana Put Your Lights…
Yine kronikleşen ayılamama sendromum…
Bazı durumlarda kelimeler kifayetsiz geliyor, aslında anlatılamayacak burum olmamasına rağmen dünyada, daha sayfalarını açmamış kelime dağarcığım, kendini besleyememiş bir beynimin olması işleri karştıran…
Saçmalıyorum…
Sabahları çok konuştuğumu farkettim. Bu herkesin duyduğu cinseten olmayan bir ses… Bir iç ses… Evet yazarken de konuşuyorum, günün her vakti konuşuyorum… Kİmsenin duymadığı neden konuşmuyorsun diye sorular yönelttiği şekilde…
Bir şekilde susmalıyım… Kapamalıyım perdeleri…
sokak 24 derece… ve susmayı oğrenmeliyim…
Siz ne düşünüyorsunuz?