Etiket: Everest Yayınları

Ahmet Ümit‘in 2003’te basılmış ve benim okuduğum beş Ahmet Ümit kitabından en hızlı ve en keyifli okuduğum kitabı Beyoğlu Rapsodisi. Hikayenin anlatımından tutun, hikayenin mekanlarının tasvir ve anlatımlarına kadar her şey çok iyi ve keyifli. Hikayenin en keyifli tarafı, karakterlerin bizden olması ve aynı kaygıları gütmesi. Bu da karakterlere yakınlık sağlarken, takıldıkları mekanların da bilindik olması ayrı bir keyif veriyor insana. Bu arada önünden geçtiğimiz o bildiğimiz eski binalarla ilgili bilmediğimiz şeyleri de anlatması oldukça keyifli.

Ancak belirtmem lazım ki o kadar seri akan bir hikayede birden bire finale gidip biz okuyucuya “ee” dedirten bir final olması biraz benim canımı sıktı. Biraz daha uzatılıp iş sanki biraz daha çetrefilli hale getirilebilirdi. Ha hikayeye öyle kaptırıyorsunuz ki kendinizi bir yerden sonra katil kim düşünmüyorsunuz bile. Bu bağlamda asıl katil aklınızdan bile geçmiyor. Katilin kim olduğu konusunda biraz tüyolar verse de yazar dönen muhabbet sizin bu yorumda bulunmanıza engel olup, biraz ters köşe yapıyor.

Selim, Kenan ve Nihat orta yaşlarda üç arkadaştır. Selim ağır başlı, mantıklı, düzgün düşünen, Kenan uçarı, günü gününe yaşayan, Nihat ise, kararsız hep birilerinin arkasında kalmış üç arkadaştır. Bu üçü de Galatasaray Lisesi’nden arkadaştırlar. Kenan fotoğraf işine sarmış bir kaç sergi açmış ama eleştirmenler tarafından pek sallanmamıştır. Buna son vermek amacıyla Beyoğlu’nda işlenen cinayetleri konu alan bir fotoğraf sergisi açmayı ve bu şekilde adından bahsettirmeyi kafaya koyar. Bu fikir de Nihat’tan çıkmıştır. Tabi iki arkadaş bu işe bulaşmışken ister istemez Selim’de onlara yardım eder.

Polisten aldıkları olay yeri resimlerinde bir ayrıntı dikkatlerini çeker. İki cinayet mahallinde aynı ressamın resmi vardır. Bu durum onları iki katilin aynı olması tezine yönlendirir. Bu konuyu araştırmaya başlarlar. Gerçekten de cinayetle suçlanan kişiler masumdur. Kenan bu işe takar ve olayı çözmeye odaklanır. Ama ulaştığı sonuç onu pek memnun etmez.

Dedim ya sonu biraz hızlı olmuş aceleye gelmiş diye. Yinede keyifle okunacak bir kitap.

Kitap Arkası:

Üç arkadaşın öyküsü bu. Beyoğlu’nda büyümüş, Beyoğlu’nda yaşayan üç ayrı kişilik, üç ayrı kimlik, üç ayrı insan. Ölümsüzlük merakıyla başlayan ölümler. Her cinayetin ardında gizemli bir neden… Ve soruşturma boyunca adım adım, bina bina, sokak sokak Beyoğlu. O çoksesli, çokrenkli, çokdilli, çokkültürlü Beyoğlu. Günümüzün Babil Kulesi… İnsanın bencilliğini, acımasızlığını, öfkesini, çaresizliğini en iyi anlatan mekân… Soluk soluğa bir gerilim, benzersiz bir final…Çok kollu, çok dallı büyük bir ırmağa benzeyen bu muhteşem cadde, papazı, fahişesi, cami hocası, pezevengi, hahamı, Alevi dedesi, bankacısı, işportacısı, öğrencisi, öğretmeni, tinercisi, dönercisi, dekoratörü, evsizi, midye satıcısı, esrar satıcısı, kanun kaçağı, Anadolu kaçağı, Avrupa kaçağı, Amerika kaçağı, Afrika kaçağı, yani yaşam kaçağı, beyazı, karası, sarısı, kızılı yani insan görünümünde olan kim varsa, hepsini, herkesi sorgusuz sualsiz kucaklamıştı.Kiliseleri, camileri, sinagogları, hanları, hamamları, bankaları, giyim mağazaları, kitabevleri, meyhaneleri, birahaneleri, şaraphaneleri, kafeleri, kültürevleri, randevuevleri, sinemaları, tiyatroları, galerileri, vakitleri çoktan dolduğu halde ömür sürmeye çalışan bilmem kaç yüzyıllık inatçı binaları, dar sokakları, kör çıkmazlarıyla Grande Rue de Pera, Cadde-i Kebir, İstiklal Caddesi ya da Beyoğlu nasıl adlandırılırsa adlandırılsın burası her gün, her an değişen yeryüzünün en büyük tiyatro sahnesi gibiydi.”

Sayfa Sayısı: 408
Baskı Yılı: 2014
Sayfa Sayısı: 408
Cep Boy
Dili: Türkçe
Yayınevi: Everest Yayınları

İkisi bir arada olan bu kitap Everest Yayınlarından çıkmış. En büyük özelliklerinden biri de kitabın cep boy olması. Bu ara ben cep boy kitaplara taktım. Hem okuması, hem taşıması kolay. Gerçi bir ara e-kitap okuma sevdasına kapılmıştım ama, kağıdın dokunuşunu, mürekkebin kokusunu almadan bu iş olmuyor. Belki ilerleyen zamanda tekrar deneyebilirim. Gelelim kitabımıza.

İki kitabın bir arada olma fikri iyi olmuş. Zaten ikisi de kısa kitap. Bir Ses Böler Geceyi tam bir roman, Çıplak Ayaklıydı Gece ise bir öykü kitabı. Ancak iki kitap için de genel olarak söylemeliyim ki beni tam olarak tatmin etmedi. Yani bunlar Ahmet Ümit’in gerçekten iyi diyebileceğim eserleri arasında yer almıyor.

Öncelikle Bir Ses Böler Geceyi ile başlamak gerekirse, bu kitabın 2012 yılında film uyarlaması yapılmış, roman ise 1994 yılında piyasaya çıkmış. Hikaye fena olmamasına rağmen ne gerilim ne de polisiye karşımıza çıkıyor. Evet hikaye merak uyandırıyor ama sürekli bir aksiyon beklerken yoruluyorsunuz. Tabi birde hikaye boyunca Alevi ritüelleri ile karşı karşıyasınız. Buna merakınız yoksa, dikkatinizi çekmiyor yada kapalıysanız hikaye sizi sıkacaktır.

Hikaye Süha karakterinin başından geçenleri anlatıyor. Süha olaylarda içeride yatmış solcu bir gençtir. İş bulamama korkusu ile üniversitede öğretim görevlisi olarak çalışmaya başlar. Bu sırada gelecek bir profesörü karşılamak için yola çıkar. Hava soğun ve don vardır. Tek başına çıktığı yolculukta, arabanın kontrolünü kaybeder ve kaza yapar. Kendine geldiğinde bir mezarlığın duvarına çarptığını fark eder. Ancak etrafı kolaçana ettiğinde mezarlığın tam karşısında bir başka mezar görür. Üstelik bu mezar açıktır. Süha korkuyla yakındaki köye doğru yürür. Köye girdiğinde ise ortalıkta kimseyi göremez. Köy terk edilmiş gibidir. Köy merkezine girdiğinde bir Cem Evi görür ve oraya yaklaşır. Bütün köylü orada toplanmıştı hatta bir de tabut vardır tam ortada. Süha olan biteni dinlerken, bu sırada geçmişi ile de yüzleşir.

Tabi kitabın filmi yapılmışken onu da izlemek şart. Çok etkileyici bir kitap değildi ama nasıl bir uyarlama olduğunu görmek lazım.

Çıplak Ayaklıydı Gece söylediğim gibi bir hikaye kitabı. Kitap içerisinde dokuz tane hikaye var. Açıkçası bunlardan en aklımda kalan Pezevenk adlı hikaye. Hem hikaye hem anlatım dili açısında bu hikaye diğerlerinden ayrılıyordu. Açıkçası diğerleri hakkında çok bir şey de hatırlamıyorum.

Pezevenk, bir paranoyanın hikayesi. Sol bir örgütte üst düzey sorumlusu olan adam evlenmiş ve çoluk çocuğa karışmıştır. Tabi bu örgütün isteği ve olmuştur ama içinde bulunduğu hayat onu uyum sağlamaya itmiştir. Tam bir mayıs kutlamalarının olacağı sırada örgütün bir üyesinden istihbarat alır. Ekipteki birinin polis olduğu konusunda. O dakikadan sonra paranoyaklaşır ve evinin penceresinden dışarıyı gözetlemeye başlar. Bu esnada ortalıkta dolanan birini görür. Onun polis olduğunu düşünerek elinde ve varsa yakar ve örgüte haber salar. Onun sayesinde bütün işer karışır.

Diğer hikayelere değinmeyeceğim ama sırasıyla isimlerini yazayım: 78’linin Mektubu, Bir Akdeniz Düşü, Sığınak, Ölümün Hükmü Yok!, Pezevenk, Gökyüzünde Yıldız Olmak, Ayışında Klarnet Taksimi, Beni Yine Hamama Götür Anne, Yitik Kentin Kıyısında.

Kitap Arkası

İki kitap tek ciltte buluştu.

Bir Ses Böler Geceyi
Dolunayın ışığında bir köy mezarlığı… Mezarlığın duvarına çarpan bir cip. Gecenin karanlığında uçuşan düşler. Issız köyün ortasında kocaman bir cem evi. Konuğunu yitirmiş bir mezar. Cem töreninde arınmayı bekleyen bir ölü. Bu olanların sessiz tanığı, bir araştırma görevlisi. Yıkılan idealleriyle, sürüp giden yaşamı arasında sıkışıp kalmış bir adam. Alevi inancına farklı bir bakış. Mistik bir gerilim romanı…

“Gözüne kestirdiği dal parçasını çekerken çalılığın arkasında bir karartı fark etti. Feneri oraya doğru tuttu. Yanılmamıştı, az ilerde yeşil renkli bir mezar taşı mahzun bir edayla onu süzüyordu. Bu defa korkmadı, hatta içinde, ‘Bu mezar neden mezarlığın dışında?’ diye merak bile uyandı. Bir-iki adım daha yaklaştı. Ama bu mezar bozulmuştu, iki yanında toprak birikintileri yığılıydı. Yeni bir ürperti dalgası sardı bedenini. Mezarın içini görmemesine karşın, upuzun yatan ölünün yer yer etleri dökülmüş yüzü geldi gözlerinin önüne. Öte yandan aklı hâlâ mantıklı bir açıklamanın peşindeydi. Belki de bu mezar henüz ölmemiş biri için kazılmıştı. Neden olmasın? insanların ölmeden önce de mezarlarını hazırladıklarını biliyordu; iyi de, kazmakla hazırlamak arasında büyük fark vardı. Belki yeri alınır, hazırlıklar yapılırdı ama ölmeden mezar kazdırılır mıydı? Belki de bu mezarı aç kalmış vahşi bir hayvan açmıştı. Eğer öyleyse mezardaki ölüyü paramparça etmiş demekti. Doğrusu, böyle bir görüntüyle karşılaşmak istemezdi. Yine de merakı ağır bastı; cesaretini toplayıp el fenerini mezarın içine doğrulttu. Mezar gerçekten de boştu.”

Çıplak Ayaklıydı Gece
Ülkenin en kararlı, en özverili, en iyimser çocukları. Sert, acımasız, zalim günler. Zor günlere inat gülümsemelerini korumaya çalışan gençler. Kahramanlıklar, ihanetler, acılar ve aşklarla dolu romantik bir yaşam. Demokrasi ateşini, diktatörlüğün en karardık döneminde yakmaya çalışanların serüveni. 12 Eylül darbesine direnen insanların gerçek yaşamlarından çarpıcı öyküler.”Büyük bir çatışma çıkmıştı kentte. Biz, insanlar, çiçekler, karıncalar, kuşlar, balıklar ve yıldızlar öldürülmesin diye sokaklara renk renk yazılar yazıyor, duvarlara afişler asıyorduk. Hepimiz gençtik; yaşlı olanlarımız da vardı aramızda ama hepimiz gençtik. Onlar, insanları, çiçekleri, karıncaları, kuşları, balıkları ve yıldızları öldürmek için çıkmışlardı sokağa. Hepsi yaşlıydı; genç olanları da vardı aralarında ama hepsi yaşlıydı. Ve hepsi silahlıydı. Çeşit çeşit sustalılardan otomatik tabancalara kadar bir iyice kuşanmışlardı silahlarını. Bir köşe başında bekliyorlardı bizi. Bekledikleri yerde karşılaştık. Belki daha elverişli bir köşe başı ve daha uygun bir zaman bulunabilirdi ama bu karşılaşma kaçınılmazdı. Çatışma uzun sürdü. Karanlık bir dönemin bitişinden karanlık bir dönemin başlangıcına kadar. Yenilmiştik. Yenileceğimiz belli değildi ama çok da şaşırmadık. Şimdi kaçıyorduk işte. Yakalanmamak için, yeniden dövüşebilmek için kaçıyorduk. Belki de bastığımız bu ham toprak İstanbul’un karanlık, suskun sokaklarıydı. Bırakıp geride karımızı, çocuğumuzu, basılacak evimizi terk ediyorduk…”

Türkçe
376 s. — 2. Hamur– Cep-Boy — 11 x 17 cm
İstanbul, 2012
ISBN : 9786051415864
Everest Yayınları

Bir süre Ahmet Ümit’e ara vermiş, elimde kalan son kitabını da sonraya ertelemiştim. Zaten okuduğum kitaplar arasında resmini görmüşsünüzdür. İş güç derken okumak biraz uzun sürdü her zamanki gibi. Kitaptan şöyle bahsederek giriş yapayım Kavim kadar iyi olmasa da Kar Kokusu kadar da hayal kırıklığına uğratıcı değildi.

Yine alıştığımız Ahmet Ümit kurgusu vardı kitapta. Son dakikaya kadar olayları gizleyip son dakikada şaşırtmaya yönelik bir final yazılmış. Ancak bu kez ana karakterin bir gazeteci olması sebebi ile zaten kitabın sonunda olabileceklerin olasılıkları ayrıntılı bir şekilde verilmiş. Ben  ana karakter olan Adnan Sözmen karakterini oldukça beğendim.

Kitabın kurgusu, anlatımı, karakterleri ele tarafsız bir şekilde ele alışları oldukça başarılı. Hikaye Susurluk olayına atıfta bulunurken ondan da uzaklaşarak tekil bir hal almaya çalışmış bu da başarılı olmuş aslında. kurgusu, anlatımı, olaylar içindeki kişileri ‘insan’ olarak ele alışı son derece başarılı. Birde Adnan karakterinin alkol ve kadınlar ile ilgili tespitleri oldukça güzel. Kitabı okurken canınız bolca rakı çekiyor söylemem lazım.

Kitabı uzun sürede okuduğumu söylemiştim. Ancak öyle bir şey ki kitabı ne kadar vakit geçerse geçsin elime aldığımda hiç bir yabancılık hissetmedim. Karakterler olaylar her şey yerli yerinde duruyordu. Bu bağlamda çok başarılı bir kitaptı.

Hikaye ise şöyle: Adnan Sözmen, geçmişte başarılı bir gazetecidir. Ancak alkole olan bağımlılığı karısının onu terk etmesi onun artık mesleğini tam anlamıyla yapmasını engellemektedir. Artık kovulmayı beklemektedir. Günün birinde gazetenin binasına girer ve içeri giremez. Bu şekilde kovulduğunu öğrenir. Dönüşte rakı almak için bir markete uğrar. Burada yıllardır görmediği üvey kardeşi Doğan’la karşılaşır.

Adnan Doğan’ı en son 20 yıl önce Cezaevinde’nde görmüştür. Doğan arkadaşları Nejat ve Resul ile birlikte solcu bir çocuğu boğarak öldürmekten içeride yatmaktadırlar. Doğan hapisten çıktıktan sonra pis işlere bulaşmıştır. Şimdi ise Adnan’a onun peşinde olduklarını ve ellinde önemli belgeler olduğunu ve yayınlaması için ona vereceğini bir düşünmesini ister.

Adnan bu işlere bulaşmak istemez. Onun için önemli olan hayatının bundan sonra kalan kısmını sakin sessiz rakısıyla birlikte geçirmektir. Ancak bir yandan da gazeteci tarafı ağır basar ve bu iki duygu arasında gel gitlere kapılır. Bir kaç gün sonra öldürüleceği yönünde bir telefon alır Adnan, Doğan’dan. Üzerinden çok geçmez Doğan’ın arabası yanmış bir şekilde bulunur.

Adnan eski karısını sevgilisi ile basınca bir öfke duyar. İster istemez, işlerin içine çekilmiştir. Ufak tefek şeyler araştırması için arkadaşı Arif’ten yardım ister. Haberin büyüklüğünü öğrenen Arif onu Adnan’ı istihbarat görevlisi Müfit’le tanıştır. Adnan, Müfit’ten bazı bilgiler alır ve olayın emniyet içerisindeki bir temizlik operasyonu olduğunu anlar.

Adnan kendini bu olaydan uzak tutmaya çalışsa da giderek içine çekilir. Arif öldürülür, Doğan’ın bıraktığı evinin anahtarları sayesinde belgeler ve mühimmata ulaşırlar. Ancak Adnan o kadar kötü bir durumdadır ki kime güveneceğini bilemez. Çünkü etrafındaki polislerden de şüphelenmektedir. Tabi işin içine hükumet, mafya, millet vekilleri vs… girince işler iyice karışır.

Tabiki hikayeyi olduğu gibi özetlemeyeceğim Ahmet Ümit son dönem Türkiye’sine başarılı bir şekilde yaklaşırken bir tarihçiden çok bir polisiye yazarı gibi yaklaşmış ve bence bu da çok güzel olmuş. Kitap oldukça tarafsız kaleme alınmış. Yani ne sağ ne sol kimseyi zan altında bırakmıyor. Keyifli bir kitap Kukla.

Arka Kapak

Yıllar sonra karşılaşan iki üvey kardeş. Karanlık güçlerin tetikçisi Doğan… Yaşamın anlamını alkolde arayan eski gazeteci Adnan. Onların yaşamlarından Türkiye’nin yakın tarihi. Gündelik hayatımızı alt üst eden entrikalar, cinayetler, komplolar… Hep sözü edilen ama bir türlü gün ışığına çıkarılamayan o derin devlet. Gizli örgütler, idealist gençler, çıkarcı gazeteciler… Ergenekon’un yıllar önce yazılan romanı.

‘Yaşam, kaybetmeyi öğrenmektir… Kaybetme maceramız daha ana karnından çıktığımızda başlar. Hiç emek harcamadan hüküm sürdüğümüz, dünyanın en güvenli, en yumuşak korunağını, ana rahmini kaybederiz önce. Bizden intikam almak için bekleyen dünya, sanki niye çıktın oradan dercesine, gözlerimizi yakan ışıkları, kulaklarımızı tırmalayan gürültüsü, sıcağı, soğuğu, açlığı, kiri, hastalığıyla saldırır üzerimize. Ama biz de öyle kolay kolay pes etmeyiz. Kaybettiklerimizin yerine anında başka bir şey koyarız. Hem cennetimizi yitirsek de o kutsal yerin sahibi olan annemiz bizimledir, üstelik yanında bir de baba verilmiştir emrimize. Dışarıdaki dünyaya alışmaya başlayınca, kaybettiğimiz cenneti hemen unutuveririz. Ancak büyüdükçe, bize gösterilen ilgi günden güne azalır. Azalan ilgi dünyanın bizden ibaret olmadığını gösteren bir uyarıdır aslında. Ama bu uyarıyı görmezden geliriz. Düşler kurar, hayaller uydurur, kaybettiklerimizin yerine yenilerini koyarak dünyayı kendimiz sanmayı, bu güzel yalana kanmayı sürdürürüz.”

Türkçe (Orijinal Dili:Türkçe)
690 s. — 2. Hamur– Ciltli — 11 x 17 cm
İstanbul, 2011
ISBN : 9786051415765
Everest Yayınevi

Ahmet Ümit’in Kavim’den sonra merakla başlayarak okuduğum romanı Kar Kokusu. Ancak ne yalan söyleyeyim hayal kırıklığına uğradım. Ben en az Kavim kadar akıcı ve iyi bir olay örgüsüne sahip bir kitap bekliyordum karşımda ama Kar Kokusu beni yanılttı. Yer yer kitabı okumakta zorluk çektim diyebilirim. Anlatım dili Kavim kadar akıcı değildi, okunabiliyordu ama Moskova’ya sıkışmış kısıtlı hikaye ekstra bir akıcılık ve merak uyandırmıyordu okuyucu üstünde.

Kitap TKP’nin yasaklı parti olduğu dönemde bir grup üyesini Moskova’ya Komünizm eğitimi almaya göndermesini ve bu kişiler arasında bir cinayet işlenmesini anlatıyor. Aslında kitap fena başlamıyor. İlk dakikasındaki cinayet olayların nasıl kurgulanacağını katilin kim olduğunu merak ettiriyor ama devamında gelen hikayeden özgün gereksi kısımlar cinayete odaklanmanızı engelliyor. Bu sırada KGB’nin de araştırdığı bir ajan ile de işler kesişince işler biraz karışık hal alıyor. Karışık hal dediğime bakmayın aslında her şey ortada.Sadece kafa kurcalamak için biraz laf kalabalığı yapılmış.

Kitabın eksik kalma noktalarından biri de belki çok iyi bilmediğimiz bir yerde ve bir dönemde hikayenin geçmesi. Anlatımda sadece mekan bazında olduğu için tan anlamıyla ben gözlerimde canlandıramadım her şeyi. Sanki hikaye alakasız bir yerde alakasız olaylar dönüyormuş gibiydi. Yani bir türlü bağdaştıramadım karakterleri, olayları ve mekanları. Bir şeyler eksikti. Sanıyorum bu yorumumda yanlışta sayılmam.

Kitap bittiğinde resmen “e ne oldu” diyorsunuz. Zaten olay çözülmüş oluyor bu sebepten dolayı sona doğru yaşanan bir iki olay çözülen olayı destekliyor. Ben hiç bir karakter ile empati kuramadım belirtmem lazım. Kısacası pek bir şey anlamadığım çok fazla da hatırlamayacağım bir Ahmet Ümit kitabı olarak rafa kaldırıldı.

Arka Kapak:

“Ahmet Ümit’in Sis ve Gece’si de gerilim ve sürükleyicilik açısından bir ilk deneme olarak ilgi toplamıştı. Bu ikinci yapıtında (Kar Kokusu) da gerilim ve sürükleyicilik açısından yazarın daha üst düzeyde bir başarıya ulaştığını söyleyebiliriz.”-Orhan Duru, Yeni Yüzyıl-“Ahmet Ümit’in Kar Kokusu adlı nefis polisiye romanında 1980’leri, Moskova’da eğitim gören TKP’li Türk gençlerinin gözüyle yaşadık. Unutulmaz portrelerdi hepsi. Üstelik Orhan Pamuk’u aratmayacak bir Doğu-Batı ve zihniyetlerin çatışmasıyla, bir felsefi arka planla işlenmişti bu ilginç cinayet öyküsü.”-Nilüfer Kuyaş, Milliyet-“Kar Kokusu’nun girişinde karın kokusunu ve sesini duymayan okur olduğunu sanmam. Gerilim ve atmosfer yaratma, kurgulama mükemmel.”-Suna Kılıç, Virgül-(Arka Kapak)”Türkiye’nin Romanı” etkinliği kapsamında Haziran 2006’da yazarla yapılan söyleşi için tıklayınız

Türkçe (Orijinal Dili:Türkçe)
472 s. — 2. Hamur– Ciltli
İstanbul, 2010
ISBN : 9789752898851
Everest Yayınevi

Pek fazla polisiye roman sevmediğimi belirtmem lazım. Ancak bloga şöyle bir göz attığınızda son dönemde polisiyelerin ağırlıkta olduklarını görebilirsiniz. Bunun başlıca sebebi aslında dünya üzerinde herkesin polisiye yazmaya girişmesi. Zaten dünya üzerinde ya polisiye ya da yeni nesil vampir kitapları bulunmakta. Tabi polisiyeyle girerek hafif bir dokundurma yaptım gibi gözükebilir ama bunun Ahmet Ümit ve Kavim ile hiç bir alakası yok belirteyim. Zaten polisiyede okuyorum artık azda olsa.

Yerli yazarları da mümkün olduğunca okumaya çalışıyorum. Bu kez piyangodan çıkan Ahmet Ümit oldu. Üç cep kitabını indirimli fiyata alınca aslında okumayı düşündüğüm Ahmet Ümit kitaplarını okumayı öne çekmiş oldum. Aslında Ahmet Ümit’in polisiye yazdığı dışında kendisi hakkında hiç bir fikrim yoktu. Bu şekilde de kitabı okumaya başladım.

Kavim ilk dakikasından itibaren beni kendisine bağladı. Gerek anlatım dili, gerek kurgu, gerekse karakterler hepsi tek kelimeyle çok başarılıydı. Bir de kültürel ve dini bilgiler eşliğinde memlekette zamanında dönen olaylara değinmesi ve bunların akıllıca kurgulanması kitap bitmesin dedirtti bana. Kısa sürede kitabı okudum ama buraya yazmak zaman aldı biraz.

Kitap Komiser Nevzat karakteri çevresinde geçiyor. Nevzat cinayet büroda komiserdir. karısı ve çocuğu bir suikastte ölmüş, biraz sivri dilli ve doğrusundan şaşmayan bir karakter. Sanki biraz Behzat Ç.’nin az asabi hali karşımızda. Bir gün ekip bir cinayet haberi alır. Bir Süryani haç şeklinde bıçakla öldürülür. Derken işler karışır. Ölüler ardı ardına gelir. bu sırada olayları araştırırken Komiser Nevzat ve ekibi yeni şeyler bulmaya ve öğrenmeye başlar.

Okuduğum yorumlara göre bu kitap Ahmet Ümit’in en iyi kitapları arasındaymış Gerçi şu an okuduğum Kar Kokusu’nda aradaki farkı anladım. Bence Kavim okunması gereken kitaplar arasında. Es geçmeyin derim.

Arka kapak:

Kabzasında bir haç olan bıçakla öldürülmüş bir adam… Üstelik yanı başında bir Kutsal Kitap açık bırakılmış, satırlardan birinin altı adamın kanıyla çizilmiş ve kitabın kenarına bir azizin adı düşülmüş…
Kavim’de olaylar böyle başlıyor işte. Komiser Nevzat, yardımcısı Ali ve Zeynep de olayı çözmek için hemen harekete geçiyorlar. Ahmet Ümit’in beklenen yeni romanında gizemli olaylar çerçevesinde işlenen cinayetleri aydınlatmaya çalışıyor kahramanlarımız. Hıristiyanlık, Süryanîlik, Arap Alevîliği gibi dinî konuların da rol oynadığı, İstanbul’dan Mardin’e uzanan, devletin derinliklerinde kurulmuş yanlış düzene çarpıp geri tepen ilginç bir soruşturma bu. İşlenen cinayetler gizemli ve çarpıcı, ama kahramanlarımızın soruşturma sırasında karşılarına çıkan gerçekler daha da çarpıcı. Çok heyecanlı, gerilimli bir polisiyeyle karşı karşıyayız, orası kesin. Ama bu polisiye bize Türkiye’nin yakın geçmişi ve bugünüyle ilgili de çok şey söylüyor. Yani, Ahmet Ümit yine çok katmanlı ve çok sesli bir romana imza atıyor. Kavim, hem polisiye severleri hem de tüm roman severleri mutlu edeceğe benziyor.

Türkçe (Orijinal Dili:Türkçe)
535 s. — 2. Hamur– Ciltli
İstanbul, 2010
ISBN : 9786051415512
Everest yayınları