evet ben metal müzik dinleyince asabileşiyorum. tabi tanıyanlar kenardan pis pis sırıtarak “hedi len senin ashabiliğin nasıl oluyor” diye bir cümle kurabilirler ki şu an hiç sırası değil. laf arasına “siktirin ulan” diyorum onlara da. yani o kadar asabiyim. zaten 22:00’da işten eve dönmemin verdiği hissiyat gün geçtikçe çöken bedenime …
Yine çöker yalnızlığı bulutların Zor zamanlar dile dolanır Sözler kafi olur ve kafiyeli cümleler sıralanır ardından Belkiler gelir gün olur Belkiler gelir umut olur Toprağa girer ardından Belki de kısacık bir ömür olur…
kime desem gözyaşlarım aşikar kime desem üstümde toz bulutlar. sanki uzanan gökler bizden değil kime desem cümlelerim bizden değil. nasıl inkar etsem nasıl toplasam ellerimdekileri cümlelerim yeter mi savunmya halimi kime desem kime savursam kendimi… ellerimdeki gözyaşlarımdan aşikar…
işler ve misafirlerimin olması nedeniyle bir süredir ki kaç gün oldu şunun şurasında yoktum… yazın blog işi biraz ters sanki bana… neyse dönüyorum yavaş yavaş…
evet sanıyorum öyle, yani 14 itibariyle doğum günüm. uzun bir yazı yazacaktım ama buna işler pek müsaade etmedi. aslında bakıyorumda artık doğum günlerini eskisi gibi bunlım geçirmiyorum. bunun sebebi bunalım olmaya fırsat bulamamam sanırım. neyse zaten gün de bitiyor bu saatten sonra doğum mu kalır gün mü kalır … kendime …