Son dönem Türk sinemasında izlediğim en iyi Polisiye film diyebilirim İtirazım Var. Tabi bu filmin sevdiğim bir yönetmen olan Onur Ünlü’den çıkmış olması beni daha da memnun etti. Film hakkında konuşmaktan çok gidip izlenmeyi hak ediyor. Şimdi ben de çok fazla ayrıntıya girmeden bir şeyler gevelemeye çalışacağım.
Film ufak tefek klişeleri barındırsa da olay örgüsü, müzikler, oyunculuklar, her şeyiyle film dört dörtlük. Karşımızda pekala dizi olabilecek yada devamları gelebilecek başarılı bir polisiye film var. Polisiyenin yanı sıra dozu iyice ayarlanmış komedi, göndermeler dört dörtlük. Filmin senaryosunu Onur Ünlü, Sırrı Süreyya Önder ile birlikte yazmış. Continue reading “İtirazım Var”→
Sonunda beklediğim film vizyona girdi ve çok fazla vakit kaybetmeden bende izlemeye gittim. Aslında aklımda film ile ilgili türlü türlü kurgu vardı. Son Hafriyat romanının tam anlamıyla sinema uyarlaması mı karşımıza çıkacaktı, yoksa dizinin bir bölümü niteliğinde film mi karşımıza çıkacaktı. Ben ikincisi ile karşılaştım. Behzat Ç. Seni Kalbime Gömdüm bir film olma özelliğinden çok bir dizi olma özelliği taşıyordu. Tabi dizi olamayacak kadar daha pahalı bir yapım o ayrı bir konu.
İzlerken filmi biraz kitaba endeksli yürüttüm. Bir çok bölüm elbette filmde yoktu. Ancak olması gerekenler de filmde yoktu. Filmi izlerken sanki bazı sahnelerin kırpılmış olduğunu hissettim. Sahneler sanki birinden diğerine kovalıyormuşçasına atlıyordu. Tabi bu gidişat hikayede ve kurguda bazı açıklara sebebiyet veriyordu. Redkid’in yurt ve askerlik maceraları daha ayrıntılı verilebilirdi. Birde çalıştığı fabrikada yaptıkları. Redkid’in saklama merakı ve zekası bu bölümlerde ortaya çıkıyordu aslında.
Filmin senaryo ve kurgusunu eksik buldum. Hikaye daha da canlanabilirdi. Kitapta olan psikolog bölümü filme dahil edilseydi film daha tatlı bir hal alınırdı. Evet film konu ve kurgu bakımından eksikti ama oldukça da eğlenceliydi. Bunun sebebi elbetteki oyunculardı.
Oyunculuklara kesilikle hiç bir şey denemez. Filmde en korktuğum oyuncu Cansı Dere’ydi ancak o da bu güzel oyuncular içinde sırıtmamış. Redkit, Pembo, Gorbaçov, Kolsuz Ahmet karakterleri tam anlamıyla oturmuş. Dizinin diğer karakterlerinin de performansı yine yerindeydi.
Teknik olarak film diziye oranla pek fazla yenilik getirmemiş. Hayaletin tabut arama maceraları dışında. Bu da ayrı bir tat vermiş filme. Ancak Türk filmlerinin çoğunda gördüğüm ses problemi bu filmde de vardı. Sinemadan mıdır bilmiyorum ama ses düzeyi çok düşüktü. Buna rağmen konuşmalar anlaşılabilir ve yüksekti. Ancak seslerin ses kanalı geçişlerinde sanki kes yapıştır vardı. Ses ön hoparlördeyken kamera sola hareket ettiğinde sesin sola doğru hafifçe geçmesi lazım ancak filmde ses direkt geçiş yapıyordu ve bu beni bu yapım için rahatsız etti.
Tüm bunların dışında film oldukça eğlenceliydi. Diyaloglar yine başarılıydı. En önemlisi de sansür yoktu. Küfür ediyorlardı, sigara içiyorlardı… Kitaba göre Behzat’ın ağzından 216 hiç düşmezdi, filmde 216 hiç verilmemiş, çok sigarada içmiyordu. Tabi kitabı okuyunca birde oyuncuların her şeyi başarılı bir şekilde verebileceklerini bilince, ayrıntıları çok arıyorsunuz. Filmde ayrıntılar yok sanıyorum en büyük hayal kırıklığıda bu.
Filmin süresi dizilerin süresi kadardı. Süreyi biraz daha uzatıp hikayeyi daha ayrıntılı işleyebilirlerdi. Her şeye rağmen güzel eğlenceli bir film olmuş. Özlemiştik iyide geldi. Gidin izleyin derim ben… Her şey sansürsüz bir Behzat Ç için…
Değerlendirmesinde zorluk çektiğim filmlerden biri Çalgı Çengi. Senaryo, çekim tekniği, hikaye ve yer yer oyuncuk olarak filme baktığımızda oldukça sığ bir film görüyoruz. Kesinlikle film bu konuda bekleneni vermiyor. Amma velakin diyalogları oldukça başarılı. İzlediğimiz her Türk komedi filminde olduğu gibi bu filmde de oldukça küfür var ancak, sırf küfür olsun diye küfür edilmemiş filmde. Her şey olması gerektiği gibi bırakılmış.
Komedi eğer abartılar silsilesi ise bu filmde bolca var. Öyle bol ki biraz işin suyu çıkmış. Karakterlerin her biri gerçek olamayacak kadar abartılmış. Yani bu konuda karakterler ile empati kurmak biraz zor. Görüntüler insanı çekmediği gibi, diyalogları kaçırdığınız taktirde hiç bir şey anlamayabiliyorsunuz. Benim izlediğim kopyadan mıdır, filmin ses kaydından mıdır emin değilim ancak bir çok yerde de diyalogları anlamakta zorlanıyorsunuz.
Salih ve Gürkan, Ankaralı teyze oğulları. Köyde ne var ne yoksa anne ve babalarına sattırıp, İstanbul’a ünlü olmaya geliyorlar. Tabi bu arada da düğün, kına gecesi gibi organizasyonlarda müzisyenlik yaparak hayatını kazanmaktadırlar. Günün birinde barda program yapacaksınız diye kandırılıp hazırlanmaları için onları bir bodruma bırakırlar. İki arkadaş bodrumda bir köşeye tam işerlerken, üç kişi içeriye girer. İki mafya bir adamı almış tartaklamaktadırlar ve sonra adamı öldürürler.
Mafyalar, Salih ve Gürkan’in orada olduğunu görüncede, onları yakalar. Kimliklerini alırlar her ikisinin de ve cesetten kurtulmaları için onları tehdit ederler. Salih ve Gürkan elleri mahkum cesetten kurtulmaya çalışırlar. Cesedi evlerine götürürler. Tabi komşuya çaktırmamak için onu bir kanepenin içine saklarlar. Kanepeyi taşımak için kahveden de adam bulurlar. Kahveden buldukları adamlarda onlardan para isteyince evden apar topar kovarlar adamları.
Ancak ertesi gün uyandıklarında kanepe ortalarda yoktur. Kanepeyi ararken gece, kanepeyi taşımalarına yardımcı olan adamlar gelir ve onları bağlarlar. Kanepenin içinden bir adam çıkmış ve elemanlardan birinin elini incitmiştir. Şimdi adamı aramaktadırlar. Tabi işler iyice karışır. Adamın neden orada olduğunu öğrenmek için mafyaya gider taşımacılar ancak buradan elleri kolları kırık dönerler. Salih ve Gürkan için ise her şey zorlaşmıştır. Şimdi adamı bulup öldürmeleri ve onu yok etmeleri gerekmektedir.
Anlatılmayacak sadece izlenecek bir film Çalgı Çengi. Diyalogların yoksunluğu filmi yavan bir hale getiriyor. Bir çok açıdan film tatmin etmese de, insanı eğlendirmeye gülmeye yetiyor. Ne olay örgüsünün başlangıç sebebi belli nede finalde ne olduğu… Film öyle bir yerde bitiyor ki bir de sanki devamı gelecekmiş gibi. Grup halinde daha keyifli izlenebilecek bir film. Bu arada unutmamak lazım ki, müzikler oldukça iyi / eğlenceli yorumlanmış…
