Sayılı da olsa Bollywood sinemasından korku gerilim filmleri çıkıyor. Bu yapımlar da bana mı denk geldi bilmem ama oldukça başarılı yapımlar. Aynı şekilde Ek Thi Daayan (Once there was a Witch)’da izlediğim Hint korku filmleri içerisinde en başarılılarından biri. Film 2013 yapımı ve yönetmen koltuğunda Kannan Iyer var. IMDB’ye baktığımızda bu yönetmenin ilk filmi.
Film bir Hint filminden beklediğimiz uzunlukta. 127 dakika. Tabi bu sıradan bir Hint filmi için kısa bir süre sayılabilir. Hikaye geçmiş ve gelecek olarak her birine ayrıntılı bir şekilde yer vermiş. Olaylar gelişirken geçmişe dönüp hikayeyi anlatmaya başlaması, akabinde günümüzde gelişen olaylara bağlaması oldukça başarılıydı. Tabi bu bağlantılar sırasında ufak tefek saçmalıklar karşımıza çıkmıyor değil ancak bunlar göz ardı edebilecek nitelikten. Filmin senaryosunun elden geçmesi ve daha yetenekli bir yönetmenle yeniden çevrimi bence son dönemlerin en iyi korku gerilimlerinden birini çıkarabilir. Eminim ki Holywood bu konuda paçaları sıvamıştır. Continue reading “Ek Thi Daayan”→
1973 yılında yönetmen John Newland‘ın TV filminden uyarlanan Don’t Be Afraid of the Dark, filmin senaristi, Nigel McKeand‘ın senaryosuna bağlı kalarak yeniden çekilmiş. Filmin afişinde Guillermo del Toro ismini görünce ister istemez filme merak duyuyoruz öyle ki bu isim, yönetmenin isminden bile büyük yazılmış. Ancak Guillermo del Toro filmin sadece senaryo yazılımına eşlik etmiş.
Tabiki senaryo 1973 yılında ki haliyle önümüze sunulmamış. Elimizin altında klasik bir perili ev senaryosu mevcut. Günümüze uyarlanan ise sosyal statüler ve aile durumu. Keza eski filmde, bir aile evde otururken, bura versiyonda baba kız ve onun sevgilisi üçlemesinde olaylar ilerliyor.
Filmin bazı kısımlarda insanı sıkıyor. Bazen öyle sahneler geliyor ki sahnenin var olma sebebini sorguluyor ve bu sahneleye anlam veremiyorsunuz. Kısacası korku filmlerine özgü saçmalıkla bu filmde de mevcut. Mesela bile bile üzerine gitmek gibi. Amerika da tarihi evlere önem verilmiyor olsa gerek, evde ellerini kollarını sallaya sallaya yıkım yapabiliyorlar. Bunu da geçtim, renovasyon yapılıyor ancak neyin nerede olduğu da belli değil. Evin iki yana açılan merdivenlerinin altında bir oda olduğunun keşfi gayet saçma bir durum elbette ki burada bir oda olması olası.
Bunun gibi irili ufaklı canımı sıkan konular mevcut. Küçük sevimli yaratıkların karanlıkta ortaya çıktıkları izlenimini verilirken aslında aydınlık denebilecek ortamda da cirit atmaları da tabi ki ilginçti. Ben mi anlayamadım bilmiyorum ama bu küçük yaratıkların amacını çözemedim.
Alex ve sevgilisi Kim, kredi ile eski bir ev almıştır. Amaçları eve tadilat yapıp satmaktır. Alex’in eski eşinden olan kızı Sally ise, babasının yanına gelmiştir. Küçük kısın annesinden kaynaklı psikolojik sorunları vardır. Kim ise, Sally ile arasını iyi tutmaya çalışmaktadır. Küçük kız annesi tarafından babasına tamamen gönderildiğini duyunca da iyice üzülür. Bu arada geceleri de bazı sesler duymaktadır.
Bu arada Alex merdiven arkasında örülmüş gizli bir yer bulur. Burası eski bir bodruma açılmaktadır. Bodrumda ise şömine benzeri bir yerde büyük bir delik vardır. Sally bu delikten gelen seslerle konuşur. Durumu ebeveynlerinden de gizler. Ancak bir süre sonra bu seslerin dost sesler olmadığını anlar. Onlarla başı belaya girmiştir, bunu babasına anlatır ancak babası ona inanmaz. Kim, durumu araştırır ve ev hakkında bazı bilgilere ulaşır ancak Sally bu küçük yaratıklar tarafından yakalanmıştır. Onu kurtarmak için kendini feda eder.
Genel olarak bakıldığında oyunculuların da iyi olduğunu söyleyemeyeceğim. Film izleyiciyi kendine çekmekte zorlanıyor. Korku filmi diye sınıflandırılmasına rağmen korku unsuru filmde yok. Belki biraz gerilim mevcut ama o da tatmin etmiyor. Zaten hikayedeki boşluklar ve saçmalıklar izlerken izleyicinin yeterince canını sıkıyor. Özetlemek gerekirse, pek tatmin etmeyen izlenmese de olur.
Bu gün hangi filmi yazsam zamanım da yok diyordum ki, posta kutumda bir tanıtım postası gördüm. Hemen araya sıkıştırayım dedim. Filmimizin adı başlıktan da görülebileceği gibi, Don’t Be Afraid Of The Dark. Disney yapımı bir korku filmi karşımızda. Disney’de korku filmlerine el attı ya diyecek bir şey yok. Ancak Disney korkuları bize ne getirir bilmiyorum. Önce tanıtım metnini bir okuyalım.
Sally Hurst (Bailee Madison), yalnız, içine kapanık bir çocuktur. Babası Alex (Guy Pearce) ve babasının yeni kız arkadaşı Kim (Katie Holmes) ile birlikte restore ettikleri 19. yüzyıldan kalma bir malikanede yaşamak üzere Rhode Island’a yeni gelmiştir. Genç kız büyük malikaneyi araştırırken, yüz yıl önce orayı yapan kişinin ortadan kaybolmasından beri rahatsız edilmemiş gizli bir bodrum katı keşfeder. Sally, kendisini gizemli evin dipsiz derinliklerine çekmeyi planlayan eski zamanlardan kalma yaratık ırkını farkında olmadan serbest bırakır. Karanlığa gizlenmiş kötülük hepsini yok etmeden önce Sally, Alex ve Kim’i bunun bir hayal ürünü olmadığına ikna etmek zorundadır.
Sizin de okuduğunuz gibi film bize konu olarak farklı bir şey vermiyor. Yani yine konuyu ısıtıp ısıtıp bize sunmuşlar. Zaten film 1973 yapımı televizyon filmi uyarlaması. Ancak senaryoda Guillermo del Toro yu görmek ister istemez insanı heyecanlandırıyor. Görsellik ve oyunculuk hakkında bir şey diyemeyeceğim izlemeden. Ancak korku meraklısı olarak, filmi izlemeden geçmeyeceğimi söylemek isterim.
