Etiket: NPN

  • NPN (taslak)

    Adımlarımı korkarak atıyorum, hem de kendi evimde. Son zamanlar da çok kararsızım. Beklide karanlık evde dolaşırken onun hayaletiyle buluşma korkusu içimde olan. Bazı sesler duyuyorum, radyonun tam yanından gelen. Çözemediğim sesler. O orta dalganın karışık sesleri. İçlerinden seçebildiğim sadece bir kadın sesi. Onu ne kadarda özlüyorum. Bunun farkına vardığımda aslında kendimden tiksinmiştim. Şimdi biraz daha…

  • NPN (taslak)

    Karanlık üzerimize yürüyor. Toz bulutu etrafımızı sarmış. Burnumun ucunu görmekte zorlanıyorum. Ağaç dalları çoğu zaman yüzüme çarparak geçiyor. Sanki kendimi boşa adım atıyormuş gibi hissediyorum. Tanımadığım bir adamın peşinden kuşku bir o kadar da güvenle yürüyorum. Görebildiğim sadece sağa sola sallanan başı. Sol ayağını yere set vuruşu, sağ ayağını sürüyüşü kulaklarımda. Bir de uzaklardan gelen…

  • NPN (taslak)

    Bir tembellik. Gözlerimi kapadığımda kirpiklerimin derime battığını hissediyorum. Gözlerim acıdan kızarmış. Beynimde hayalden evler kurulurken, insanları yaratmakta zorluk çekmiyorum. Gözlerim açık. Hem de sonuna kadar. Biraz kanlanmış, biraz ıslak. Burnumun kenarından akmakta. nefes almadığımı biliyorum. “uyuyorsun” diyor bir ses “hayır” diye cevap veriyorum. “uyuyorsun nefes alışverişinden anladım” diyor. Dalıyorum. Üzerimde bir ağırlık kemiklerim hareket etmiyor.…

  • NPN (Taslak)

    İşte o kadın. Barın köşesinde oturan. Gözlerimi alamadığım. Bana yaklaşıyor… Etraf sessizleşiyor… Bir sessizlik, bir karanlık… Dört yirmi beşti. Bedenimin bir boşluğa düşüşünün eşiğinde olduğunu biliyordum. Oda kapkaranlıktı, bunu kendimi toparladıktan sonra anlayabilmiştim. Ani bir hareketle gözlerimi bile açmadan kendimi yatağın diğer ucuna savurdum. Bedenimin bu anlık hareketi, kendi çevresinde iki tur atmasına neden oldu.…

  • NPN (Taslak)

    “Bana bak!” Hatırlıyorum da hiçbir zaman adımla seslenmemişti bana. Ona göre isimlendirilmeyi hak edecek bir şey yapmamıştım henüz… Eğer bir yazar olsaydım elbette ki düşüncelerimi çok güzel tarif edebilirdim. Ama değilim. Şimdi ise belki de liseden beri elime almadığım bir kalem ve kâğıt parmaklarımın arasında. Peki, neden yazmak istiyorum? İçimde bir şeylerin kabardığını hissediyorum. Etrafıma…