Etiket: Rüyanda Görsen Inanma

“Pardon” dedi, yüzündeki tebessümü salarak. Vücudumun üzerine bir ağırlık düştü. Koca bedenin terle kaplanmış kokusu vücudumu sardı. Midemde gezinen sabahtan kalma zeytinli poğaça alt özofagus sfinkterinin* iki boğum yukarısına çıkmış, ilerlemekte kararlı gözüküyordu. Ağzıma doğru yükselen acılığa, kapının açılması aniden “dur” dedi, yüzüme vuran soğuk rüzgar saçlarımı havalandırdıktan sonra birden dindi. İçeriye dolan soğuk ve…

“Acı yavaşça gözlerimden süzülüyor. Son kez ne olduğunu bilmediğim veya binlerce kez, yıllar salınırken, çizgisini çektiğim hayatın sonuna varıp bir adım daha atmak üzereyim. Cümleler birbirinden habersiz, düzenli anlatımlardan uzak… Ağzımdan çıkan her şey kulaklarıma gelene kadar binlerce kilometre yol alıyor: ıslak, yorgun, şirret, küfürler içinde… Tekrar bana döndüklerinde ise hiç tanımadığım kelimelerin sahibi oluyorum.…

Acemice yaşıyorum hayatı biliyorum. Dizlerimde bir titreme, soluğumda yaşadığım sınırsız ızdırap. Bir kez daha gözlerimi kapıyorum; hayat güzel, kelimelerin sığdırıldığı kitaplar gibi. Düşünüyorum bir o kadar da karamsar. Ve yalnızlığımın son anları. Orada beni karşılayacaklar biliyorum, gözlerimin önünde. Tüm sevdiklerim, hatta nefretimi savurduğum tüm yüzler. İyi bir insan değilim. Sustukça içimde kıpırdanan hayaller… Ve yıllar…

“Kimse beni sevmeyecek. Gözyaşlarım, anlımda birikecek damlalar… Gökyüzüne uzandığımda içime çektiğim nefes… Son durumları varlığımın üzülen ayrıntılarında. Uykusuz, susuz. Duyduğum yerde, tam pes etmişken, sesim solacak sonsuza dek… Sessizlik umutsuzluğumun kırık penceresi… İçeriye dolan güneş ve yanan bedenim… İliklerimde hissettiğim ağırlık… Cümleler birbirinden habersiz, düzenli anlatımlardan uzak…”

“Cümleler için son gündü. Aynı şeyleri tekrarlamayı sevmediğimi bilirsin. Yarın sabah zaten birçok şeyi hatırlamıyor olacağız. Belki uyandığımızda gözlerimizin altında bir çizik daha aynada bize gülümseyecek ama hepsi bu. Bilinçsizce akan günlerimizin kederini yansıtacağız yüzümüzde. Umutsuzluk kırıntısı bir kez daha serpilecek yüreğimize. Cümleler, birbirinden habersiz, düzenli anlatımlardan uzak, yavaşça içine çekilerden habersiz…” ….