hayat, beni daha ne kadar dışlayabilirsin ne kadar itebilirsin, duvarlar arasına sessizliğini ne kadar salabilirsin üzerime ve bulutlar ne kadar yakın olabilir bana işte burada, bu kapının ardında beyaz seramiklerin üzerinde uzandığım yerde kuğularım al kanım, al canım, al içimdeki her şey ile nefret ile, hasret ile dokunduğum, dokunamadığım yada …
Ben hep çabuk çekilen tetiğe yaşadım Yemin ettim Yüreğimdeki ve bedenimdeki bütün yaralar adına yüzünün kuyusuna düştüğüm kuytuda Sana olanca aydınlığım ve karanlığımla baktım aşktan yorgun düştü dinim dağıldı kehribarım gül ve buğday yetiştiren Ömrüm adına yemin ederim ki: Ben seçmedim bu ölümü Kaçmasan vurmayacaktım MURATHAN MUNGAN
Okyanustaki Rüzgar’ın şu yazısına istinaden yoruma eklediğim şiirin meali bağlamında yazılımış bir blog yazısıdır. SİS Sarmış yine âfâkını bir dûd-ı munannid, Bir zulmet-i beyzâ ki peyâpey mütezâyid. Tazyîkının altında silinmiş gibi eşbâh, Bir tozlu kesâfetten ibâret bütün elvâh; Bir tozlu ve heybetli kesâfet ki nazarlar Dikkatle nüfûz eyleyemez gavrine, korkar! …