ve ansızın, kulaklarımdaki çınlama göğsümdeki tarifsiz acı… son kez gezdiğim yerde sürekli son olacak… bir belirsizlik ardından açılan cümlelerin şimdi bitik ne kadar çok konuşsakta ellerimiz ne kadar çok dokunmaya çalışsa da birbirine bir parçasın bir parçam hissetmekten yoksun olduğum ve yutkunmalarım sadece çaresizliğim her şey ve ansızın bütün felaketlerim…
içimden sadece geçenler, uzaklaşan bir yüz, gözlerini ufuğa bırakmış bir beden ikili çalkantıların aydınlık çıkarları ne kadar uzaklaşabilirim kürek çeksem boşluğa, aynı yerde aynı yöne bakarken benliğim, unutmak yok yada bırakmak göz yaşlarını görmek usulca asıl güzleri çürümüş, kokuşmuş benliksiz… hepsi içimde bir adım daha bütün çirkefliklerimle…
her şey gökyüzündeydi. koca bir masa üzerinde bekleyen bir telefon. diğerleri de aşağıda. yukarıya bakmaktan çok minnet duyan. gözlerimdeydi. kırıtması, konuşması alındaki anlamsızlığın yansıması. aşağıdaydı, ayaklarımın altında. minnetle uzanan kolların arasında mide bulantısı içinde. durup, düşünüp içinden çıkılmadığında. kırmızı bir başlık, yolu kesen anlar.. neler konuştular, güneş dinmeden, rengi bozuk …
bu yüzden seni sevmekten korkuyorum sessizce aptal resminde kal korkularımı yeninceye kadar dokunsun başkaları sanırım son kez kaldırabilirim bunu… ne kadar gizlesem benliğimi açıkça çöksem içine yalnızlığın sessizce kalsam soluksuz öylece kal dokunma korkularımı yeninceye kadar üzülmem, ağlamam, kızmam elinde tuttuğun ellere… gözyaşlarını sil ellerine değdiği anda açıkça belli et …
dengesiz hormonların, ahlaksız iç çekişleri, sıcağın yansıması, şakaklarımdan akan ter, doyumsuz bir günün, gereksiz kırıntıları, şimdi karanlık gök yüzü, sade, saten, ipek karışımı kıvrımlar ve aklımda binbir haykırışın çığlıkları üzerimde ise yorgan… <a href=’http://www.adhood.com/adserver/adclick.php?n=a48358ae’ target=’_blank’><img src=’http://www.adhood.com/adserver/adview.php?what=zone:89726&n=a48358ae’ border=’0′ alt=”></a>