tembellik

zorunlu hale getirmek lazım yaşamayı… zorunlu değilse eğer o bile büyük işkence. kendimiz için bir şey yapamamaktan, hep ayak uydurmaktan yakınırken sisteme, boşluk süre gelen bir tatminsizlik. bir düşüş, bir kalkış, her düşüşteki yara izleri acıyla dolan, sürülen kolonyaya üflenen hava gibi… biraz daha artarsa tembellik, kim bilecek  varlığı mı?


Yorumlar

“tembellik” için bir yanıt

  1. buraya da yazmazsan öldü sanabiliriz ..doğru..

Siz ne düşünüyorsunuz?