Yaratık filmlerini pek sevmem. Yani öyle hastası olup izleyenlerden değilim denk gelirsem bakarım ama Gwoemul ayrı. Şu ana kadar izlediğim en iyi yaratık filmlerinden biri diyebilirim. Öyle ki hikayede her şey açık seçik anlatılmış. Film kareleri boyunca bir toplumsal eleştiri, bir sistem eleştirisiyle karşı karşıya kalıyorsunuz. Eğer kahraman diyebilirsek, kahramanlar da bizden biri…
Tabi her işte olduğu gibi bu çıbanın altından da ABD çıkıyor. Amerikan üstünden bol miktarda kimyasal madde nasıl olsa engin nehir alır götürür edasıyla suya bırakılıyor. Evet nehir götürüyor ama ardında bıraktığı mutasyona uğramış bir yaratık oluyor. Fİlm boyunca yaratığın nasıl bir tür olduğunu çözemiyoruz. Karada ve havada yaşayabiliyor. Hatta köprü altlarında akrobatik hareketler bile yapabiliyor.
Seoul’daki Han Nehri’nin kıyılarında büfe işleten Hee-bong’un torunu. Babası Gang-du ise 40 yaşlarında kafası biraz az işleyen karısı tarafından terk edilmiş birisi. Halası, Nam-joo okçuluk şampiyonu ve milli takım üyesi. Amcası Nam-il ise üniversite mezunu işsiz aylak konumunda. Hepsinin en değer verdiği Hyun-seo yaratık tarafından kaçırılınca bizimkiler kızı kurtarmak için seferber oluyor. Öncelikle hepsi öldüğüne inanıyor ama Hyun-seo’dan gelen bir telefon onlar için bir umut oluyor. Ancak hangi görevliye derse desinler kimse onları dinlemiyor. Hatta rüşvet bile veriyorlar. 
BU ilginç aile sonunda Gang-du’yu kurtarmak için görevlilerin elinden kaçıyor amaçları arasında yaratığı öldürmekte var…
- Park Hee-bong – Byeon Hee-bong
- Park Gang-du – Song Kang-ho
- Park Nam-il – Park Hae-il
- Park Nam-joo – Bae Doona
- Park Hyun-seo – Ko Ah-seong
Linkler:
http://www.hostmovie.com/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Host_(film)
http://www.imdb.com/title/tt0468492/
http://www.sinema.com/film/6608/yaratik
Geçen yaz ilediğim bir filmdi.Tabi o zamanlar pek prim vermiyorduk Asya filmlerine; ciddiye almadan izlediğim ve ciddiyetin ironisi karşısında saygıyla eğildiğim bir film oldu.İnanılmaz bir zevk almıştım izlerken.Keşke her caanavar filmi böyle olsaydı diyorum; en azından çocukluğumun “canavar” fobisi daha rahat bir şekilde geçerdi..
Filmin ana karakterlerine de ayrı bir hayran kaldım; orada ben olsaydım aynen öyle tepki verirdim dedim ki; bu bile onların başarısını göstermek için yeterli..Yazını da büyük bişr keyifle okudum, emeğine sağlık..
gerçekten izlenmesi gereken filmler arasında… hani biraz egoistçe olacak ama bu filmden sonra kendimi Kore filmlerini seviyorum diye daha çok sevmeye başladım… kesinlikle izlenmeli 🙂
Ne hoş bir cümle o öyle; ” kendimi Kore filmlerini seviyorum diye daha çok sevmeye başladım.” Sonuna kadar katılıyorum ve ifade tarzın karşısında saygıyla eğiliyorum..Biraz da ben bencillik yapayım; bu filmleri bilsinler, sevsinler istiyorum ama gizli bir parrçam sadece biz bilsek yeter diyor.Herkes bilmese de olur, sanki keşfedilmemiş bir hazinenin yerini sadece biz biliyoruz ve bizde kullanırken gözümüzden sakınıyoruz gibi..Öyle bir şey işte, bu filmleri izlemek..