The Tree of Life

 

 

Anlatılması zor olan filmlerden biri de Terrence Malick‘in The Tree of Life. Filmi yorumlamak için hangi açıdan bakılması gerektiği karmaşası şu an aklımda. Görsellik, oyunculuk, müzikler açısından tam anlamıyla iyi bir film. Ancak anlatım dili, monologlar hikaye biraz izleyiciyi sıkıyor.

Standart bir izleyici için zor bir film The Tree of Life. Karşımıza çıkan bir belgeselden farksız. Filmin en büyük özelliklerinden biri de bu eşsiz güzellikteki görüntüler. Filmin konusunu, diyalogları, monologları bir yere itip görüntüleri izlediğinizde film zaten tatmin edici bir göz zevki sunuyor bize. Ancak filme hikayeyi de dahil ettiğimizde, film monologlarla birlikte, anlaşması zor bir hal alıyor. Bura da normal bir izleyici için oldukça sıkıcı.

 

Hikaye otoriter bir babanın altında yetişen çocukların hikayesini anlatıyor. Çocuklardan biri asabi ve babasından pek haz etmeyen biridir.  Küçük yaşta ölür. Yıllar sonra kardeşlerden biri olan Jack, çocukluğunu, kardeşini, ilişkileri, dünyayı, yaratılışı, dinazorları düşünmeye başlar. Jack’in bu düşüncesi eşliğinde bizde görsel olarak filmi izlemeye koyuluruz.

 

 

Filmin film diyebileceğimiz tek kısmı ailenin yaşantısının bir kesiti. Burada, yaşanan duygular, bilhassa çocukların oyunculukları oldukça başarılı. Monologlar sürekli bir neden sonuç ilişkisi araması yönünde. Filmin ilk yirmi dakikası,ölüm ve sorgulanması, yapılan hatalar üzerine monologlarla geçiyor. Görsellik her ne kadar mükemmel olsa da hareketsiz geçen hikaye ve monologlar daha ilk dakikadan izleyicinin sıkılmasına sebep oluyor. Bir yönden de bir merak uyandırıyor insanın içinde. Akabinde gelen evrenin yaratılışı canlandırması Darvin’in etkisinde yorumlanmış. Başarılı görsellik ve anlatım burada da gözümüze çarpıyor. Ancak o kadar ayrıntılara inip bu kusum uzatılmış ki bitse de karakterlerimize geri dönsek isteğini oldukça arttırıyor.

 

Belirttiğim gibi filmin bazı sahneleri oldukça uzatılmış. Ancak sanatsal film dediğimiz türde zaten buna oldukça sık rastlıyoruz. Bu filmde en azından boş yola saatlerce bakmıyoruz. Filmin hikayesi aslında zayıf. Burada da zayıf bir hikaye eklemeler, çıkarmalar, metaforlar ve görsellikle nasıl iyi bir filme dönüşüyor görebiliyoruz. Bunu anlatmak bakımından başarılı bir örnek. Ancak film anlatmak istediği bir şey varsa bunu anlatamamış. Bir çok nokta havada kalmış. Ben soruları sorarım siz cevapları bulun şekilde bir yaklaşımda bulunmuş. Filmin konusu daha çok liseli entel düşünceleri üstüne yoğunlaşmış.

 

 

Görüntülerin oldukça başarılı olduğunu söylemiştim. Kamera kullanımında ise genelde alttan çekim kullanılmış. Burada yaratmak istenen etki karakterlerin ve dünyanın büyüklüğü. Yani karakterler ve dünya kamera görüntüsünün altında ezilmemiş. Bu şekilde yediden yetmişe her bir oyuncu büyük kudretli yada bizle denk imajı verilmiş. Anlatımda bu şekilde izleyicinin karakterin yerine girmeye çalışılması sağlanmış.. Hal böyle olunca yaratım süreci ve sorgu görselliği de insanda aynı etkiyi yaratınca, film inişi çıkışı olmayan bir hal almış.

 

Oyunculuklara gelecek olursak, her ne kadar filmin afişinde Brad PittSean Penn gibi oyunculara yer verilmiş olsa da filmde asıl oyunculuğu çıkaranın kendileri olduğunu söyleyemeyeceğim. Oyunculuk kısmında asıl takdir edilmesi gereken kişinin Jessica Chastain ve  Laramie Eppler olduğunu düşünüyorum. Brad Pitt, Sean Penn için bu oyunculuklar oldukça sıradan olmuş gibi geldi bana.

 

 

Kısa bir özet geçmek gerekirse başarılı bir film, The Tree of Life. Görsellik, oyunculuk müzik açısından olmuş. Sahnelerin gereksiz uzunluğu, hikaye, kurgu açısındansa biraz eksik kalmış. İki küsür saat ekran başında geçirip soru işaretleri ile kalkmaksa cabası.

 

Yönetmen – Senaryo: Terrence Malick

 

Oyuncular:

Brad Pitt
Mr. O’Brien
Sean Penn
Jack
Jessica Chastain
Mrs. O’Brien
Hunter McCracken
Young Jack
Laramie Eppler
R.L.
Tye Sheridan
Steve

 

Linkler:

http://www.imdb.com/title/tt0478304/

http://www.foxsearchlight.com/thetreeoflife/

Yorumlar

Siz ne düşünüyorsunuz?