Bu gün salıydı. Kelimeler sıralanıyordu. İçimde bir titreme, omurlarımın etrafından dolanarak kuyruk sokumuma uzanan bir ter damlası… Nasılda habersizdim bir sonraki adımımdan.
Bir süre sonra buharlaşıyordu kelimeler. Yazın yazmak zor. Çok sıcak. Parmaklarımdan ter damlıyor kelime yerine ve üstüne üstlük, yazdıklarımı da siliyor birer birer ve nem o da aklımdakileri.
Kışı beklemeli adam gibi yazmak için, kelimelerin donmasını parmakların kasılmasını saymazsak… Bir söre sonra hissedebilir miyim onları? Hayır hayı, kelimeler donmuş, beynimde bir acı. Burun çekmelerim de cabası.
En iyisi bahar… Şu yağmur yağmasa, yada şu kuşlar cıvıldamasa. Biraz sessizlik istesem yani. Ne zaman yazmalı o zaman? Oynamayan karı yerim dar mı der? Vah annem bak halime…
Siz ne düşünüyorsunuz?