zaptıran turumba

beynimde ziller ötüyor. uyanmak için olan değil ama. zaten ziller ötmez diyor beynimin bir parçası. bu kadar çalıştığını düşünmüyorum. her gün hastalıklı bir şekilde duşa girmem rağmen, bir ölü gibi kokuyorum. ölünün nasıl koktuğunu bilmiyorum. hiç çürümüş insan koklamadım. tahmin ediyorum ki bir fareninkinden, bir kedininkinden farklı değildir. bu soğukta bu kadar terleyebilmeme hayranım. zaten sırf bu yüzden yakında hasta olabileceğimi düşünüyorum.

şu sıralar sürekli dejavu içerisindeyim. izlediğim haberlere varıncaya kadar hangi her şeyi daha önce yaşamış gibiyim. şu an oturmam parmaklarımı hareket ettirmem, tamamı aslında geçmişte olanların tekrarı. rüyamda görüp hatırlayamama ihtimali var mı acaba. yoksa tekin sorunları yetmiyor da çift dikiş mi yapıyorum hayatı.

gözlüklere gereğinden fazla alıştım sanırım. çıkardığımda her şey birbirine girip, başım dönmeye başlıyor. bunun şişmeye başlayan boğazımla alakası olabilir mi? ne saçmalıyorum ki? benim sorunlarımdan kime ne? yok zaten burası beni değil mi istediğimi yazarım. hiç sevmediğim muhabbetlere başladım. yeter.