bu gün yazacaklarım yok. aslında kendimi susturmayı deniyorum bu kez. doğup büyüdüğüm yerler hala aynı. ben ise aynadan görebildiğim kadarıyla yaşlanmaya başlamışım. geçmişten ne kadar kaçmışım. ya da onları reddetmeye ne kadar meyilliymişim ki yeni hayatıma hiç birini sokmamışım. şimdi ise eski yığma tuğla evimde çocukluğumun uzatmalarını oynuyorum sanki. ama herşey değişmiş herkesle beraber. evlerde sahipleri gibi yaşlanıyor. ama sokağa bakıyorsunuz şekli aynı, biraz süslemişler sadece. gökyüzüne çekilsem kuş bakışının kararsızlığında her ayrıntısını hatırlarım sokağın geçmişe dair tüm hikayesini. ancak bazen o kadar yabancılaşıyor ki bana sanki kanımı akıttığım taşından toprağından beklediğim bu değildi diyorum. ama doğru onu da terk eden bendim… Bayram diye sendroma kapılmadık dün ancak bu gün için hatta şu saat ve yazı için bu şarkı fena olmaz sanırım… Şevval Sam – Sırlarimu Söyledum