Parmaklarım yazma eylemini gerçekleştirmek istemiyor, ayaklarım yürümek. Derimi dökecek yoğunlukta tuzlu ter döküyorum. Cehennemin ta kendisiyim sanki, yanıyorum. Yakıyorum. Titriyorum.
Ayaklarım morarmış. İçindeki her bir damar, ağrı beyliklerin sınırlarını çizmiş gibi. Kollarımda onlardan az kalır değil. Bilinçsizce hareket ediyor boğazımdan aşağıya inen jiletler. Kafatasım sanki Jivaro yerlilerinin elinde, tsantsaya giden yolda türlü işlemden geçiyor. Dudaklarımda tahta bir şiş, konuşmam imkansız, dikilmeyi bekler halde.
Bir dönüşüm içerisindeyim. Umarım sonum Gregor Samsa gibi olmaz…
Siz ne düşünüyorsunuz?