Hiç birisini yemeyi düşündünüz mü? Anlamsız bir soru değil mi? Eminim düşünmeyeniniz yoktur. Yalnız değilsiniz, ben de aynı şeyi düşünüyorum zaman zaman. Aslında hepimiz aynı şeyi düşünüyoruz. Bunu dile getirmekten korkmaya gerek yok. Bu olağan bir dürtü. (Bu arada olağan dürtüleri neden bastırmaya çalışıyoruz?) Yoksa neden insanlar birbirlerini sevmeye çabalarken içine ısırmayı da katsınlar ki?
Peki ya insan yavrularının daha en saf dönemlerinde ki ısırma çabaları? Çoğumuz bunun acısıyla kendimizi kollamaya çalışırken karşımızdaki küçük şeytanın kahkahalarıyla aslında bizim de içten içten eğlendiğimizi. Sonra ona aynı şekilde misillemede bulunmamız… İnsan tabu ve kalıpların içine girdikçe bunun yanlış olduğu baskısı ile kendini dizginliyor ama bu duygu hiçbir zaman geride kalmıyor. Sadece küçük oyunlarda saklanıyor. Haz aldığımız, keyif aldığımız oyunlarda. Hatta bunların doruk noktasında…
Aslında sadece erkelerin değil herkesin kalbine giden yol midesinden geçiyor. Mide karın doyurmak ısırmak ise haz almak için. Hayvanları bu durumdan soyutluyorum. Elleri kolları olmadığı için bir şeyleri padikleyemedikleri için ısırıyorlar. Eh sonuçta onlar hayvanlar değil mi? Ben burada insanın ısırma güdüsünü merak ediyorum. Bu acaba tat alma duyumuzla alakalı olabilir mi? Dört duyu ile hissettiğimiz şeyleri sonuncusu ile iyice tasdiklemek. Muhtemelen böyle bir durum var.
Sanki kendi duyularımıza bile güvenmiyoruz? Siz ne dersiniz?
Siz ne düşünüyorsunuz?