Kategori: Pazartesi Sendromu Kuşağı

Pazartesi Sendromu Kuşağı

Pazartesi Sendromu Kuşağı

İşimde son haftam. Bir sondaki pazartesi sendromu kuşağı, yeni işe uygun olur sanırım. Ama artık eskisi kadar bilgisayar başında olmayacağım yada internet başında olmayacağım için bu kadar aktif blog hatayım olur mu bilemiyorum. Bakalım artık zaman gösterecek… Bu gün için seçtiğim şarkı, dün akşam konserini izleme şerefine nail olduğum Ελευθερία Αρβανιτάκη (Eleftheria Arvanitaki)’ye ait. Skies Ke Xromata (Shadows and Colours)

Pazartesi Sendromu Kuşağı

Pazartesi Sendromu Kuşağı

Yine hastayım. Vücudum dökülüyor. Artık bu hastalık kronikleşmeye başladı. Her ay bir uğramasa olmuyor. Parmaklarımı dahi kaldıracak halim yok. Eklemlerim sızlamakta. Şimdi bu durumda nasıl bir şarkı dinlemek lazım… gaykedi bana kızmış ve bu hafta için fıkır fıkır bir şarkı dinlemek istediğini söylemiş. Ah ben öyle şarkılar dinlemem ki… Elimde bile yoktur ama çokta bunlaım olmayan, hatta eğlenceli olan, bir şarkı ekleyebilirim buraya… Sevdiğim animelerden biri olan Gantz‘ın açılış müziği… RIP SLYME – Super Shooter.  Akışı da bozmayayım o zaman Gantz‘ın kapanış müziği olan ekleyeyim… BONNIE PINK – Last Kiss Şimdi sanırım öleceğim, her yerim fena bir şekilde ağrıyor…

Pazartesi Sendromu Kuşağı

Pazartesi Sendromu Kuşağı

Uzun zamandır soluksuz dinlediğim bir şarkı vardı Damien Rice’in söylediği. Geçtiğimiz gün Amarok bana tekrar dinletme gafletinde bulundu ve artık kedini bu şarkıyı çalmaktan alıkoyamaz bir duruma getirdi. Eh baba bunu yapmayacaktı. Kendi kaşındı. Yine bir pazartesi, yine haftanın ilk günü, koşulsuz sıkılganlığı yıkıcı adımları ve iç parçalayıcı bir şarkı…  Damien Rice – Cheers Darling

Pazartesi Sendromu Kuşağı

Pazartesi Sendromu Kuşağı

Yine paartesi, yine dinlenebilmiş değilim. Sanırım tatil günlerinde deha çok yoruluyorum ben. Yada vücudum tembelliğe alıştığı için sabahın köründe kalkıp işe gelmek biraz zor oluyor. Evet standart şikayetlerim kapımda… Ayaklarım ağrıyor, gözlerim kapanıyor ve… ve dahası. Pazartesi sendromu kuşağında şöyle eskilere gideyim. Ama eğlenceli olsun biraz. Zaten sürekli eskilerle boğuşan ben için pek bir yenilik sayılmaz  aslında. Oya – Bora Tasvir-i Şikayet

Back to Top