Resident Evil: Afterlife

Seriyi takip eden biri olarak (nasıl takip ettiğim, belli oluyordur) aslında bu filmi pek beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Tamam filmde aksiyonun dibine vurulmuş, baştan sona kadar, paldır küldür film ilerliyor, ama filmin altı yine boş. Bu kimdi, bu bunu niye öldürdü, olay ne nedir, diye sorup duruyorsunuz. Filmde tek izlenme öğesi, Milla Jovovich ve Ali Larter. Tabi filmin 3D çekildiğini de hesaba katarsak acaba filmin 3D zevki daha farklı olur muydu diye düşünmeden edemiyorum.

Filmin hikayesini kısaca özetlemek gerekirse, Alice kendisinin klonlanmasından sonra klonlarıyla birlikte Japonya’da bir Şemsiye şirketini çökertmek için gider. Klonlarıyla birlikte düşmanlarına karşı savaşır ve bu savaş esnasında bütün klonları ölür. Geriye gerçek olduğunu düşündüğümüz, Alice kalır. Gerçi Alicelerin çok olması beni hiç rahatsız etmedi.

Şirketten kaçan biri vardır elbet, Alice onun peşine düşer. Aynı zamanda insanları da bulmaya çalışır. Bu sırada Alice’in güçleri gider gelir. Bu arayışlar esnasında Claire Redfield’ı bulur ancak Claire onu hatırlamaz. Bir bina üzerinde başka insanları görürler, sonra hikayeye binadan kaçma abası eklenir. Derken yardım mesajlarının geldiği bir bölgeye hareket ederler. Bir de ne görsünler burada da insanlar üzerinde deney yapılıyor.

Tabi Alice ve ekibi onları da hallediyor. Filmde sahneler sürekli kendini tekrar ediyordu. Aksiyon sahneleri artık yaladığımız yuttuğumuz sahnelerdi. Artık parmağını kıpırdarsa ne hareket yapacağını bildiğimiz sahneler. Hikaye olan biten çok hızlı geçiyor. Beyin neredeyse algılamayacak hızda hemde. A başladı mı bitti mi arsında kalıyoruz.

Özetlemek gerekirse tatmin etmeyen bir film Resident Evil: Afterlife. Ancak Milla Jovovich ve Ali Larter için elbette izlenir. Filmin müzikleri oldukça güzeldi ama çoğunu zaten önceden de biliyoruz. Yani bize yeni bir şey katmıyor.

Yönetmen – Senaryo: Paul W.S. Anderson

Oyuncular:

Linkler:

http://www.imdb.com/title/tt1220634/